WIELKANOC – 20.04.2025 r.

Z Ewangelii wg św. Jana

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych. J 20, 1‑9

ŚWIADEK ŻYCIA

Chrystus jest świadkiem życia doczesnego, które przeżył od poczęcia, przez dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały, cierpienie i śmierć. Jest świadkiem na każdym etapie i zawsze jest wzorem dla wszystkich, którzy za Nim idą. Stał się podobny do nas we wszystkim, oprócz grzechu. Możemy więc naśladować Jezusa w życiu doczesnym w każdej sytuacji, w jakiej się znajdziemy. Jeśli popełnimy grzech, należy szybko z nim zerwać, wyznać na spowiedzi i wejść na drogę bez grzechu. Takie życie doczesne jest pełne pokoju i szczęścia.

Ale Chrystus jest również świadkiem życia wiecznego. To świadectwo złożył w dniu zmartwychwstania. Uczniowie zrozumieli, że życie wieczne jest pewne, jak pewne były spotkania z Mistrzem. Mogli z Nim rozmawiać, dotykać jego ciała, nawet obserwować jak je rybę... Jezusowi zależało na tym, aby mieli pewność Jego obecności i to w tym samym ciele, w którym wisiał na krzyżu. Zmartwychwstanie jest dowodem na to, że i my w swoim ciele zmartwychwstaniemy. Jest to oparte na kodzie genetycznym, który pamięta Bóg od chwili, w jakiej nas stworzył.

Dziś dzień spotkania ze Świadkiem życia wiecznego.

Jest to jednak nie tylko życie wieczne, ale i życie Boskie. Ochrzczeni mają udział w życiu Boga, są traktowani jako jego dzieci. Dziś radość wypełnia nasze serca, bo nie tylko czeka nas życie wieczne, ale czeka nas udział w życiu samego Boga. To jakościowo nowe życie, niewiele będzie ono miało wspólnego z podobieństwem do życia na ziemi. Przed nami otwarta szczęśliwa przestrzeń nieba.

Alleluja. Jezus żyje! Alleluja, my też żyć będziemy razem z Nim. Alleluja!

Ks. Edward Staniek