ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY JEZUSA, MARYI I JÓZEFA – 29.12.2024 r.
Z Ewangelii wg św. Łukasza
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”. Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”. Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi. Łk 2,41‑52
NAJWAŻNIEJSZE ŚRODOWISKO ŚWIADKÓW
Pierwszym i najważniejszym środowiskiem, w którym spotykamy świadków i uczymy się składania świadectwa, jest nasza rodzina. Im lepiej członkowie rodziny znają wartość świadectwa, tym większa ich odpowiedzialność za postawę w domu. Dotyczy to zarówno wzajemnych odniesień małżonków, jak i odniesień wychowawczych rodziców do dzieci. Tajemnica wychowania jest oparta na świadectwie. Słowa mamy i taty niewiele znaczą, gdy nie mają pokrycia w ich postawie. Postawa zaś nie wymaga żadnych komentarzy i przelewa się w serca, podświadomość i świadomość dzieci.
Dziś Kościół wspomina Rodzinę, w której wszyscy byli na najwyższym poziomie i ich wzajemne odniesienia są przykładem do naśladowania. Wsparci wielką łaską zbudowali rodzinę, która na całe wieki jest świadkiem rodzinnej miłości, szczęścia, zawierzenia.
Syn Boga chciał mieć rodzinę, aby ją uświęcić. Chciał to najważniejsze środowisko świadectwa ustawić w centrum życia Kościoła. To nam pozwala odkrywać rodzinny wymiar Ewangelii.
Dziś dziękujemy Bogu za nasze rodziny stawiając pytanie, w jakiej mierze są one środowiskiem świadectwa miłości wzajemnej. Wszyscy za to świadectwo odpowiadamy. Zależy ono od bogactwa doświadczenia życiowego. Im dłuższe lata na ziemi, tym mocniejsze winno być świadectwo mądrej miłości.
Niech Bóg błogosławi szczęście wszystkich rodzin naszej parafii.
Ks. Edward Staniek
IV NIEDZIELA ADWENTU – 22.12.2024 r.
Z Ewangelii wg św. Łukasza
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana». Łk 1, 39‑45
III NIEDZIELA ADWENTU – 15.12.2024 r.
(TZW. NIEDZIELA RADOŚCI - GAUDETE)
Z Ewangelii wg św. Łukasza
Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: «Cóż mamy czynić?». On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni». Przyszli także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i rzekli do niego: «Nauczycielu, co mamy czynić?». On im powiedział: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co wam wyznaczono». Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?». On im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie». Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym». Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę. Łk 3, 10‑18
UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP – 08.12.2024 r.
Z Ewangelii wg św. Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?». Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej anioł. Łk 1, 26‑38